Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Εξορία

Του Αγίου Γεωργίου σήμερα, και, ανάμεσα στα πολλά τηλεφωνήματα για την γιορτή μου, επιχειρώ να θυμηθώ εδώ -- μέσω παλιού χειρογράφου του πατέρα μου -- αυτόν στον οποίο οφείλω το όνομα:

Ο πατέρας μου κάποιο διάστημα του 1920 ήταν κρυμμένος σε ειδική κρύπτη μέσα στο σπίτι. (Σε όλα σχεδόν τα Ελληνικά σπίτια είχανε κάνει, στο καθένα, μια κρύπτη από φόβο προς τους Τούρκους...) Ο αδελφός μου ο Περικλής (9 ετών) πείραζε συνέχεια τον σκύλο μας με αποτέλεσμα να γαυγίζει ασταμάτητα. Του έκανε συστάσεις να σταματήσει να πειράζει τον σκύλο, δυο τρεις φορές... Ο Περικλής όμως το δικό του... Θυμώνει ο πατέρας μας κυρ-Γιώργης βγαίνει από τον κρυψώνα του τον αρπάζει και τον κατρακυλάει από τις σκάλες...

Η Ξανθίππη όταν ερχότανε η Τουρκική περίπολος να ψάξει για τον κυρ-Γιώργη συνέχεια κύταζε προς το μέρος που ήτανε κρυμμένος ο πατέρας. Και μόνο από αυτό θα μπορούσανε να καταλάβουνε οι Τούρκοι τον κρυψώνα του, που όμως τέτοια αντίληψη [και] εξυπνάδα...

Δεν ξέρω πως πότε και γιατί βγήκε από την κρυψώνα του ο πατέρας μας και ακολούθησε την σκληρή μοίρα των ανθρώπων-ομήρων στα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού) όπου τελικά από τις απάνθρωπες, φοβερές, κακουχίες αρρώστησε, έγινε ανθρώπινο ράκος και από διηγήσεις συμπατριωτών μας που είχανε την τύχη να επιζήσουνε πληροφορηθήκαμε μετά από μερικά χρόνια ότι πέθανε στην ράχη ενός χαμάλη μέσα σε κουρέλια βρομιά γεμάτος ψείρα.

Το 1921 μαθεύτηκε ο θάνατος του στη Σύλλη, άρχισαν συγγενείς, φίλοι, γείτονες τις συλλυπητήριες επισκέψεις στην μάνα μας. Κάποια από αυτές με πλησίασε άρχισε να με χαϊδεύει και να λέει και να επαναλαμβάνει "κακόμοιρο παιδί" εγώ κατάλαβα από το ύφος της ότι κάποιο κακό πολύ κακό συμβαίνει φοβήθηκα αγριεύτηκα και της πατάω μια γερή δαγκοματιά στο μπούτι της τόσο γερή που μπήκανε τα δόντια μου (δόντια μωρού 2 ετών είναι σουβλιά!) στη σάρκα της και η κακομοίρα έβγαλε κραυγή πόνου τινάχτηκε στον αέρα και απομακρύνθηκε από μένα. (Αυτά μου τα διηγήθηκαν η μάνα μου οι θείες μου και άλλοι συγγενείς.)

[My father recalls the circumstances of his father's hiding from Turkish Police and eventual death in exile (death march) in 1920, and his own 'biting attack' against a visiting mourner at the age of 2. Posted on the occasion of my grandfather's 'name day' (St George's).]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου