Ο βομβαρδισμός της Κέρκυρας από τους Ιταλούς στις 31-8-1923 ... και οι αναμνήσεις μιας Συλλαίας 4ης γενιάς, της Αλεξάνδρας Καλαϊτζόγλου:
31/8/1923...Μια από τις τραγικές στιγμές της Κέρκυρας μας και της μικρασιάτικης προσφυγιάς ήταν η επίθεση του ιταλικού φασισμού κατά της Κέρκυρας και ο βομβαρδισμός του Φρουρίου όπου φιλοξενούνταν 5000 Έλληνες πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Την ημέρα αυτή οι επιζήσαντες πρόσφυγες θα υποστούν το βομβαρδισμό των Ιταλών με δεκάδες θύματα.
Η γιαγιά μου τότε σε ήταν ηλικίας 10 ετών. Με τους με τους γονείς της μεγάλέμπορους χαλιών, μετέφεραν ελάχιστα πράγματα από τη Σύλλη του Ικονίου της Μ.Ασίας μέχρι την Κέρκυρα, όπως μια υπέροχη εικόνα της Παναγίας.. Ήλθε στην Κέρκυρα και ’ήξερε να γράφει μόνο ελληνικά! γιατί πήγαινε σε ελληνικό σχολείο. Δεν ήξερε ούτε ένα γράμμα τούρκικο. Γνώριζε τα πάντα για την αρχαία ιστορία μας και τον πολιτισμό μας και όλους τους θρησκευτικούς μας ύμνους. Γνώριζε εκτός από άπταιστα ελληνικά και γαλλικά ,να λύνει μέχρι και προβλήματα απλής μεθόδου των τριών κλπ. Στη Σύλλη του Ικονίου (Το ονόμασαν και μικρή Ελλάδα εκεί στο βάθη της Μ.Ασίας) χρησιμοποιούσαν και μία δική τους διάλεκτο τα συλλέλικα ,με βάση ,κατά τα 80% , τα αρχαία ελληνικά. Σήμερα σε πολλά μέρη της χώρας μας παλιοί πρόσφυγες δεν έχουν ξεχάσει αυτή την διάλεκτο.Η γιαγιά μου στις 31/8/1923, την ημέρα επίθεσης των Ιταλών, βρισκόταν στο παράθυρο του δωματίου τους στο παλαιό φρούριο το οποίο έβλεπε προς την θάλασσα (παλιό λιμάνι).Μόλις άρχισε ο βομβαρδισμός από τον ιταλικό στόλο ,η μητέρα της και προγιαγιά μου Αδαμαντία ,ανέβηκε σε ένα σκαμνί για να ανάψει το καντήλι της εικόνας της Παναγίας γιατί τρόμαξαν. Δίπλα της κρατούσε το σκαμνί η γιαγιά μου. Από το ανοικτό παράθυρο πέρασε η ιταλική οβίδα και πήρε το κεφάλι της προγιαγιάς μου…..και αυτό μπροστά στα μάτια της γιαγιάς μου μου………το άλλο να πεις...... Ούτε η γιαγιά μου μας μιλούσε γι αυτό συχνά. Τα περισσότερα τα ξέρω από τον πατέρα μου..
Στο βάθος αριστερά μπαίνοντας στο νεκροταφείο της Γαριτσα, υπάρχει ο ξεχασμένος και φέτος τάφος τους..... Η μαρμάρινη πλάκα του, με τα ονόματα των 14 φονευθέντων προσφύγων θέλει να μας θυμίζει την μέρα αυτή.....αλλά δεν τα καταφέρνει..... Μπορεί τελικά να θεωρείται από την πολιτεία.... μια απολύτως προσωπική υπόθεση...του καθενός μας...Ίσως όμως και να μην είναι.... Ας μην περιμένουμε λοιπόν από την εκάστοτε πολιτεία.... Ας πάει ο καθένας που έχει εκεί δικό του άνθρωπο σε αυτόν τον ομαδικό τάφο να ανάψει ένα κερί..... Το δικό μου το άναψα... ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΚΥΡΙΛΛΟΥ.... ήταν όμως πάλι και φέτος η μοναδική παρουσία.... Ελπίζω να είμαι λάθος......
[A sad recollection about 14 civilians -- including Sillean refugee Adamantia Kyrillou -- killed by Italian bombing on Corfu on 8/31/1923 ... as remembered by her great granddaughter Alexandra Kalaitzoglou.]
